do przesyłki

См. также в других словарях:

• potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… …   Słownik języka polskiego

• recepis — m IV, D. u, Ms. recepissie; lm M. y przestarz. «kwit, pokwitowanie odbioru lub nadania przesyłki, listu» Recepis na przesyłki, bagaże. Podpisać recepis. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• adres — m IV, D. u, Ms. adressie; lm M. y 1. «miejsce zamieszkania lub pobytu osoby, siedziba instytucji itp.; oznaczenie tego miejsca» Stały adres. Podać adres. Pisać, wysłać list pod czyimś adresem. Posłać, pójść pod wskazany adres. ∆ Adres pomocniczy… …   Słownik języka polskiego

• brutto — ndm «bez potrąceń» Płaca, pensja, wynagrodzenie brutto. ∆ Ciężar, waga brutto «ciężar, waga towaru wraz z opakowaniem» ∆ Cena brutto «cena nieostateczna, podlegająca obniżeniu, także cena towaru wraz z kosztami opakowania i przesyłki» ∆ Zysk… …   Słownik języka polskiego

• drobnicowy — przym. od drobnica (zwykle w zn. 1 i 3) a) w zn. 1: Odlewy drobnicowe. b) w zn. 3: Ładunki, przesyłki, towary drobnicowe. ∆ mors. Statek drobnicowy → drobnicowiec …   Słownik języka polskiego

• franko — ndm hand. «termin handlowy oznaczający, że określona część kosztów transportu lub załadunku towaru obciąża dostawcę i nie jest pokrywana przez odbiorcę; termin pocztowy oznaczający opłacenie przesyłki z góry» Wysłać towar franko. ∆ Cena franko… …   Słownik języka polskiego

• list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… …   Słownik języka polskiego

• listonosz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) «pracownik urzędu pocztowego doręczający adresatom listy i inne przesyłki; doręczyciel pocztowy» Sumienny listonosz …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… …   Słownik języka polskiego

• odtrącić — dk VIa, odtrącićcę, odtrącićcisz, odtrącićtrąć, odtrącićcił, odtrącićcony odtrącać ndk I, odtrącićam, odtrącićasz, odtrącićają, odtrącićaj, odtrącićał, odtrącićany 1. «nagłym ruchem odepchnąć, odsunąć, oddalić od siebie» Odtrącić kogoś, coś… …   Słownik języka polskiego